İzmir’in simgesi Gündoğdu Meydanı, 19 Mayıs 2025 sabahı sıra dışı bir ana tanıklık etti. Gökyüzü açık, deniz durgun, ama meydan oldukça hareketliydi. Türkiye’nin dört bir yanından gelen emekli astsubaylar, görev yıllarının simgesi olan mavi bereleriyle alanda toplandılar. Ancak bu kez görev için değil, onur için, hak için, adalet için bir araya gelmişlerdi.
Bu sessiz, vakur ve kararlı kalabalık; yıllarca yurdun en ücra noktalarında, en zorlu coğrafyalarında görev yapmış, geceyi gündüze katmış, vatanın dört bir yanında sorumluluk üstlenmiş binlerce askerin emeklilikte yaşadığı sessiz hayal kırıklığını yüksek sesle haykırmak için toplandı.
CHP’nin çağrısıyla düzenlenen mitinge kendi seslerini duyurmak için yaklaşık 1500 emekli astsubay katıldı. Aralarında bastonuyla gelen yaşlı bir çınar da vardı, gençliğini göreve adamış ama emekliliğinde yalnız bırakılmış nice vatan evladı da… Mitinge katılanlar arasında evlatlarını ve torunlarını da yanında getirenler, meslek onurunu bir kuşak daha ileri taşımak isteyenler dikkat çekti.
“Görevde Alkışlayanlar, Emeklilikte Unuttu”
Mitingin en çarpıcı anlarından biri, konuşmacıların gerçek hayat öykülerini paylaşmalarıydı. Emekli Astsubay Ahmet Ediz, yıllar boyunca Türkiye’nin sınır boylarında görev yapmış bir vatan evladı.
“Biz bu ülke için sınır boylarında nöbet tuttuk. Ailemizden uzak, dağ başlarında kar altında, mayınlı arazilerde görev yaptık. O zaman herkes alkışlıyordu bizi. Şimdi ise göz önünde değiliz diye unutulduk. Devletin verdiği sözler tutulmadı. Hakkımız olan tazminatlar ödenmedi. Bugün burada, dilenmek için değil, alın terimizin karşılığını talep etmek için bulunuyoruz.”
“En zor coğrafyalarda, en ağır koşullarda görev yaptık. Bugün ise emekli maaşıyla geçinmeye, yıllar önce verilen sözleri hatırlatmaya çalışıyoruz. Devletin verdiği sözlerin tutulmasını istemek bir hak değil mi? Sokağa dökülmek bizim tercihimiz değil; sessizliğin artık duyulmasını istememizdendir.”
Ediz’in sözleri meydanda derin bir sessizlik ve ardından alkışlarla yankılandı. Bu alkışlar, yıllardır duyulmayan sesin bir anda yankıya dönüşmesiydi.
“Emeklilikte Daha Zor Bir Mücadele Başladı”
Bir diğer konuşmacı, Didim’den gelen Emekli Astsubay Barış Bozkuş idi. Genç yaşta emekli olmuş, geleceğe dair umutlarla… Ancak karşılaştığı tablo, düşündüğünden çok daha farklı olmuş:
“Görevdeyken yalnızdık, ama en azından birliğimiz vardı, silah arkadaşlarımız vardı. Emekli olduktan sonra hem maddi hem manevi anlamda sahipsiz bırakıldık. Devletin verdiği sözler tutulmadı. Tazminatlarımız ödenmedi. Sosyal haklarımız görmezden gelindi. Ben lüks istemiyorum, sadece hakkım olanı talep ediyorum. Onurlu bir yaşam için yollara düştük. Bu ülke için hizmet edenler, emeklilikte neden bekletiliyor?”
“Zor şartlara alışkındık, ama bizi asıl yoran emeklilikte yaşadıklarımız oldu. Söz verilen tazminatlar hâlâ ödenmedi. Sosyal haklarımız kısıtlı. Emeklilik, bir ödül değil; adil bir yaşam hakkı olmalıydı. Beklentim lüks değil, adaletti.”
Bozkuş’un sözleri, yalnızca meydandaki kalabalıkta değil, ekran başındaki binlerce meslektaşının kalbinde de yankı buldu.
“Babam İçin, Onun Gibi Binlercesi İçin Buradayım”
Mitingin en dikkat çekici katılımcılarından biri ise emekli bir astsubayın kızı Esra Esigil idi. Babası, görevine aşkla bağlı, sadakatle çalışmış bir askerdi. Ancak emekliliğinde beklediği vefayı görememişti:
“Babam, bu ülke için yıllarca görev yaptı. Her türlü fedakârlığı göze aldı. Ama emekli olduktan sonra hak ettiği değeri göremedi. Hiçbir hakkını alamadan hayata veda etti. Ben onun onuru için buradayım. Burada bulunan herkesin mücadelesi, aslında gelecek kuşakların da onur mücadelesi. Babamın yaşadığı hayal kırıklığını başka çocuklar yaşamasın istiyorum.”
Bu sözler, meydanda gözyaşlarını tutamayan birçok emekli astsubay için duygusal bir kırılma anıydı. Çünkü o sözler, sadece bireysel değil, kuşaklar arası bir mücadeleyi özetliyordu.
Sloganlar Yürekten Yükseldi
Miting boyunca açılan dövizler, adeta yılların suskunluğunun özeti gibiydi:
“Mavi Berem Onurumdur, Hakkımı Helal Etmem”
“Vatan İçin Ter Döktük, Şimdi Adalet İstiyoruz”
“Görevde Saygı, Emeklilikte Unutulmak İstemiyoruz”
“Hak Yoksa Huzur da Yok”
Kalabalık, saygılı ama kararlıydı. Sessizdi ama gözlerinde haykırış vardı. Tertemiz mavi bereler, o gün güneşte değil; onurda parlıyordu.
Vefa, Dayanışma ve Birlik Ruhu Hakimdi
Meydan sadece bir hak arama alanı değil, aynı zamanda bir anma ve vefa mekânıydı. Katılımcıların çoğu, yıllar önce görevde hayatını kaybetmiş silah arkadaşlarını da anarak konuşmalar yaptı. “Biz bugün buradaysak, onlar da bizimle birlikte burada” ifadesi, mitingin ruhunu yansıtan en anlamlı sözlerden biriydi.
Miting alanında dikkat çeken başka bir unsur da kuşaklar arası dayanışmaydı. Emekli astsubaylar, çocukları ve torunlarıyla birlikte geldikleri bu mitingte bir gelecek bırakma iradesini de gösterdiler.
Siyasete Net Mesaj: “Bu Daha Başlangıç”
Katılımcıların en sık tekrarladığı cümlelerden biri şuydu:
“Bu bir son değil, başlangıç. Eğer bu ses yine duyulmazsa, tekrar geleceğiz. Gerekirse yine toplanacağız. Çünkü bu sadece ekonomik değil, aynı zamanda onur mücadelesidir.”
Emekli astsubaylar, geçmişteki sözlerin tutulmaması nedeniyle siyasi otoritelere karşı ciddi bir güvensizlik duyduklarını da açıkça dile getirdi. Özellikle hükümetin defalarca vaat ettiği tazminat ve özlük haklarının yıllardır yerine getirilmemesi, mitingde dile getirilen başlıca eleştirilerden biri oldu.
Sonuç: Mavi Bereler Susmadı, Konuştu
19 Mayıs 2025 günü, Gündoğdu Meydanı sadece bir mitinge değil; bir neslin onuruna, bir mesleğin vefasına, bir toplumun vicdanına sahne oldu. Emekli astsubaylar, artık yalnız olmadıklarını birbirlerine gösterdiler. Ve belki de daha önemlisi, Türkiye’ye şunu hatırlattılar:
Görevde alkışlananlar, emeklilikte unutulmamalı.
Bu miting bir talepler dizisi değil, bir vicdan çağrısıydı. Ve o çağrı şimdi kayıt altına alındı. Artık duyup duymamak siyasetin değil, vicdanların sınavı olacak.
